Cecil who?

Ok, ik kon het niet laten. Na nog een discussie over Lord of the Rings op o.a. Hullabaloo en These are my salad days, vond ik het nodig om nog eens te verduidelijken waarom ik die film, en mainstreamfilms in het algemeen zo haat. Misschien ben ik niet genuanceerd genoeg, misschien veralgemeen ik, maar dit is mijn mening. Love it or hate it.
Wat is er zo mis met mainstream-cinéma? Wel alles eigenlijk. Ten eerste de films zelf: Hollywood borduurt al jaren op 3 types film (scifi, romantische komedie en actie) en vindt het absoluut niet nodig om origineel uit de hoek te komen. Film is een industrieel product geworden dat honderden keer geprescreend wordt om maar aan de verwachtingen van een zo groot mogelijk publiek te voldoen. Je vraagt je misschien af hoe het nog mogelijk is dat een film flopt dan hé? Films worden niet meer vanuit artistiek oogpunt bekeken maar louter vanuit commerciële invalshoeken. Kampioen is ongetwijfeld Disney die erin slaagt om telkens weer de markt te overspoelen met allerlei nutteloze rommel. Film? Dat is reclame voor hun pretpark...
Ten tweede: de plaats. Je hoort me al komen, ik ga Kinepolis-bashen. Mijn favoriete activiteit. Als Hollywood de verwerkingsfabriek van films is, dan is Kinepolis die van bezoekers. Binnenkort moeten ze eerst een chip inplanten vooraleer je binnen mag (hoewel een streepjescode op de bovenarm tatooëren goedkoper zou zijn). Ja dat ticket-systeem zit me hoog. En dan die popcorntoestanden, megacola's, PlayStation(r)2's, productplacements, ... ik ga er spontaan van kotsen. En ik ben blijkbaar de enige niet als ik het tapijt in de Kinepoli bekijk. Komt daarbij nog dat er altijd een domme blonde trien naast me staat terwijl ik naar de generiek aan het kijken ben op het eind. Ja, ik ben zo iemand die graag weet wat ik gezien heb, en ik kan het niet helpen dat die trien niet kan lezen.
Ten derde: Kinepoliaanse praktijken. Oftewel, laten we de kleine cinéma's nekken. En daar beste lezertjes, daar wordt Cecil nu eens furieus om hé. Om een voorbeeld te noemen: Miramax is de "arthouse" distributieketen van Buena Vista, de distributiefirma van Disney. Nu, normaal brengen die dus arthousefilms uit die niet in de Kinepoli thuis horen. Maar wee o wee, wat doet Kineshit? Ze kopen de distributierechten op Miramax in België op. Resultaat: zij beslissen wie welke films mag vertonen. Ze kunnen bijvoorbeeld zo veel geld vragen dat een kleine cinéma nooit meer uit de kosten kan geraken.
En wat is het wansmakelijke gevolg? De goeie film wordt nergens nog vertoond. Kineshit koopt de rechten en laat de film verrotten in één van hun walgelijke cinémabunkers terwijl de arthouse-cinéma's (Arenberg in Brussel bijvoorbeeld) langzaam wegkwijnen. En de cinéfielen worden dan getroost met een voorstellingetje van een semi-arthouse-prentje in het Kineshitgebeuren. No thanks.
Oh, wist je trouwens één van de stichters van Kineshit ervoor ijvert om fitnesszalen in de de bios te brengen? "Want zo kun je er een dagje uit van maken en hoef je maar naar één plaats meer te rijden". Dat het hier over film gaat is, natuurlijk, bijzaak.O ja, brengt me erbij, Kineshit is ook een groot voorstander van stadsverloedering: ze blijven hun ciné's maar aan de stadsrand inplanten. Concurrent UGC/Gaumont, die wel nog altijd begrijpt dat film het belangrijkste is (want Frans en niet uit Zuid-Westvlaamse boertjes voortgekomen), pakt de zaken heel anders aan: steevast vind je UGC's in het stadcentrum en een goed deel van hun programmatie is altijd beter dan het gemiddelde (ik druk me voorzichtig uit).
Ik heb er niks op tegen dat mensen "kiezen" (in hun strot geramd is een beter woord, want als je tegenwoordig The Matrix Triple Shit niet gezien hebt ben je "out") om naar slechte films te gaan. Blijkbaar heeft de massa een voorkeur voor trash. Maar Kinepolis wil me verplichten om ook alleen shit te gaan zien, en dat zal niet pakken. Alsof je plots alle Studio Brussel luisteraars naar Radio 2 wil doorschakelen en fans van la Dion wil maken. No way. Never.
Voila, 't is er weer eens uit!