Messias

Daarnet moest ik op missie naar het WTCIII om een probleem met een gebruiker op te lossen. Bleek er helemaal geen probleem te zijn en enkel een hele bende minder intelligente gebruikers te zijn. Let op het understatement in de vorige zin! Pas op: ik werd er wel onthaald alsof ik de messias was. Toen ik vertelde dat ik van ICT was vlogen ze plots precies aan mijn voeten. Toen een gebruiker mij zo voorzichtig mogelijk vroeg hoe hij een adres moest bookmarken heb ik het hem zelfs mooi getoond. Zie: we zijn geen onmensen hé. Allez, langs de buitenkant was ik mijn vriendelijke alter-ego en langs binnen dacht ik dat ik met een lagere diersoort te maken had.
Toen ik vertrok kwam men mij plots achterna gelopen. "Vous êtes de l'ICT? " Bleek een bejaard nijlpaard een probleem te hebben met haar PC. "Oui, mais je suis pas du helpdesk, il faut appeller le helpdesk." Maar ik kon het toch niet laten en wou het vrouwtje met lethaal vetgehalte toch helpen. Helaas, haar PC was onherroepelijk om zeep.
Bij het vertrek struikelde ik bijna over een salontafeltje (wat doet dat in een kantoor) en dus is mijn linkerbeen (dat sinds de Parijs-reis elke dienst weigert) nu helemaal goed voor de schroothoop. Had ze zo geen dikke nek (letterlijk) gehad, dan had ik hem waarschijnlijk omgewrongen.
Maar ik glimlachte en zei "aaaaa, je ne l'avais pas vu". Waarop nijlpaard en gezelschapsvetklomp vrolijk lachten. Had ik een liposuctiespuit gehad, ik zoog ze volledig weg.
En zo ben ik weer eens neergedaald tot de wereld van de gebruikers. U ziet, de gemiddelde informaticus is ook maar een gewone mens...