Pien is gezien

Vanmorgen op de trein een dame het stukje van Pien zien uitscheuren uit de Metro. Blijkbaar heeft die man in ons collectief weet-ik-veel-wat toch ergens een plaatsje. Ik herinner me Pien vooral van bij mijn proclamatie. De faculteit wetenschappen nodigde hem immers altijd uit om een speechke te geven. Het ging zoals altijd over "de straalstroom" en nog wat planetaire dingetjes, maar het duurde vooral veel te lang: hij was zó enthousiast dat hij niet echt van ophouden wist. Ik vond Pien een coole gast, ook al was hij de tachtig gepasseerd.