Aandelen

Het is waarschijnlijk niemand ontgaan: het gaat slecht met Sony. En daarom gaat Sony 20.000 mensen laten afvloeien, iets heel erg on-Japans, maar Sony is dan ook een heel erg on-Japans bedrijf. Wat is er nu eigenlijk aan de hand? Gaat het dan zo slecht plots? Het concern maakt nog steeds winst (had een verlies te slikken in één kwartaal), en dat terwijl we in een erg moeilijke economische tijd zitten. Overal wordt rondgebazuind dat PS2 het slecht doet, terwijl de productie nog altijd op 5 miljoen consoles per maand ligt (en die verkopen vlotjes) en de concurrentie mijlenver achterop hinkt en fors geld verliest met hun business.
Wat loopt er dan precies zo verkeerd, dat het toch "slecht" gaat? Wel de aandeelhouders vinden dat er niet genoeg winst gemaakt wordt en dat er elk jaar meer en meer winst moet zijn. Een dwaze economische regel die tegenwoordig al vele slachtoffers heeft geëist bij talloze bedrijven. Want aandeelhouders zijn aasgieren die alleen om hun eigen centen geven en niet om de bedrijven waarin ze investeren. Meestal kennen ze de bedrijven met moeite. Kijk wat er met Disney gebeurt, ooit een bedrijf dat stond voor hoogstaande animatiefilms en state-of-the-art themaparken. Aandeelhouders hebben er een low-budget firmaatje van gemaakt. En dat is precies wat ze met Sony willen.
Ik geef toe dat er veel schort aan de Sony organisatie, vooral op het gebied van samenwerking tussen de verschillende divisies (electronica, computer entertainment, broadband entertainment,...). Maar ik ben zeker dat ze op de goeie weg zijn, alleen gaat het allemaal nogal traag. En een chiparchitectuur als Cell (in samenwerking met IBM en Toshiba) uit de grond stampen gebeurt ook niet van vandaag op morgen. Maar dat snappen aandeelhouders niet. Zij willen resultaten, hier en nu.
Uiteindelijk zijn het de mensen die het moeten bekopen met hun job. Hoe lang laten we de aandeelhouders onze economie nog gijzelen en onze bedrijven om zeep helpen?