donderdag, december 11, 2003

Mini, mais il fait le maximum!

Momenteel vind je in elk station massa's MiniDisc-reclames. Toegegeven, Sony maakt ook reclame voor Atrac3/mp3-CD-walkmans (wat een woord) maar voor elke CD-reclame vind je 5 MD-reclames.
Toen ik de reclames zag keerde ik plots tien jaar terug in de tijd, toen ik mijn legendarische MZ-R2, mijn eerste MD recordertje kocht. Er waren toen nog geen CD-R's, nog geen internet, geen mp3, en het formaat had alleen concurrentie van de DCC van Philips en van de CD. Dat MD eigenlijk nog bestaat is een wonder, want het is niet echt van een leien dakje gelopen voor het formaat. Te vroeg geïntroduceerd in 1992, om te kunnen concurreren met het Digital Compact Cassette systeem van Philips, kreeg het systeem een slechte naam voor zijn geluidskwaliteit (onterecht) en zijn prijs (hmm, terecht zeker?). Sony gooide na een paar jaar in ongeveer elke stereo dat het verkocht een MD-recorder, om zo de illusie te wekken dat het formaat de de facto standaard was geworden. Ander merken namen licenties en DCC stierf een stille dood.
Het zag er heel even goed uit: er kwamen (terug) voorbespeelde MDs in de rekken (tussen 1995-1998) en alle platenmaatschappijen gaven uit op MD. En toen kwam Internet.
Als er al geen CDs meer verkocht raakten, dan zeker geen voorbespeelde MDs. De muziekmarkt wijzigde drastisch in enkele jaren. Hoewel Sony het altijd ontkende was de MD er om de CD te vervangen. Toen Sony na een half jaartje zag dat dat niet zou lukken, gooide men de reclamemolen om en zei men dat men de cassette wou vervangen. In elk geval: de voorbespeelde discs werden nooit een succes (ik heb er een 200-tal, collector's items nu?) en vorig jaar werd de productie er van stopgezet.
MiniDisc was nu een opnamemedium geworden dat het moest opnemen tegen CD-R en RW, een technologie waar Sony zelf licentiehouder op is, maar die niet echt gecommercialiseerd wordt in audioproducten, net omwille van MD. Het CD-formaat heeft natuurlijk het voordeel dat het dé standaard is, iets waar MD (tenzij in huize Cecil) nooit tegenop zal kunnen. Dat het MD-formaat veel veelzijdiger en vooral sneller is (niet finalizen, fragmentarisch opnemen,...) werd niet echt opgemerkt door de consument. En in het heetst van de strijd tegen CD-R kwam mp3.
MP3, een technologie waar Sony aan meewerkte, werd gigantisch populair door het internet en door de solid state playertjes. Duidelijk inferieur aan ATRAC dat Sony bij MD gebruikte, maar goed genoeg voor de meeste mensen. Moest het in 1992 gecommercialiseerd geweest zijn (toen compressie nog depressie werd genoemd), het zou nooit van de grond gekomen zijn. Maar bon, dat deed het dus wel.
Sony reageerde met Atrac3, een compressie die 10 maal in plaats van 5 maal compresseerde (en later met nog verder compresserende technieken), paste het toe in solid state recorders en in MD onder de vorm van MDLP. Nu alleen nog een netwerkinterface (NetMD) en de kous was af. Ware het niet van Sony Music Entertainment dat roet in het eten gooide door MD uploads naar PC te verbieden en een strak PC naar MD schema op te leggen.
NetMD werd een succes en MD bleef in leven. Maar nu komen de HD-based walkmans (iPOD anyone?) en Sony heeft voorlopig (volgend jaar komt er een model op de markt) geen antwoord. Het blijft vasthouden aan MD. Sinds kort wordt Atrac3 echter ook voor CDs gebruikt. Een teken dat Sony zich realiseert dat het verder moet? Ten slotte is MD meer dat tien jaar oud en de CD was volgens Sony ook afgeschreven in 1992...