Super Audio = Super Beveiliging ?

Waarom slaagt Super Audio CD (SACD) wel in hetgeen waarin MiniDisc (MD) niet slaagde: doorbreken in de voorbespeelde markt? Dat vroeg ik me af toen ik vanmorgen een artikeltje in de Standaard las.
Akkoord, SACD is nog altijd niet echt doorgebroken, maar het Sony-Philips-formaat, dat meerkanaals geluid biedt met DSD-technologie (superieure technologie in vergelijking met PCM (zie CD)), is wel aan een opmars bezig. Opmerkelijk is de steun vanuit de industrie, vooral de muziekindustrie. Terwijl het bij MD jaren duurde voor Universal Music (de, samen met het nieuwe Sony-BMG, grootste muziekmaatschappij ter wereld) enkele titels uitbracht, blijkt de gigant nu plots volledig voor SACD te gaan. Combineer dat met Sony-BMG en ongeveer de halve muziekindustrie staat achter het nieuwe formaat. En ondertussen rust Sony bijna elke DVD-speler uit met SACD functionaliteit.
En wat is nu de reden? De superieure kwaliteit? Het feit dat hybride discs ook op gewone CD-spelers afspeelbaar zijn? Ik denk het niet... De muziekindustrie denkt dat SACD het ultieme wapen is tegen het rippen van muziek op PC's. SACD heeft immers een hardware en softwarematige beveiliging tegen kopiëren en dat is iets waar men in 1980, bij de introductie van de CD, niet had aan gedacht (het was ook niet aan de orde). Het valt immers ook op dat steeds meer singletjes op DVD uitkomen... Is de muziekindustrie er zo op gebrand om je dat videoclipje te geven? Nee hoor: op die manier kan men én de winstmarge van een singletje verhogen én het is meteen veel moeilijker te rippen en te sharen.
Volgens mij is SACD de laatste doodsreutel van de klassieke muziekindustrie gedomineerd door de majors. Apple komt straks ook met de iTunes winkel naar België, Coca Cola zal volgen, net als Sony en vele anderen. Denken ze nu echt dat ze de consument nog met een nieuw soort schijfje zullen verleiden?
Hoewel ik toegeef dat SACD ontzettend goed klinkt...