Potje pesten

De Vlaming houdt wel van een potje pesten eigenlijk. Getuige daarvan is het gezeur over de omzendbrief Peeters, die stelt dat Franstaligen in de faciliteitengemeenten telkens weer om de Franse vertaling van een document moeten vragen.
Een pesterij is dat. De franstalige ambtenaren zijn er in die gemeenten, dus kan men ze gebruiken. En er wonen nu éénmaal veel Franstaligen in die gemeenten (die toch ook belastingen betalen).
Ach, waar wringt het schoentje? Daar waar het altijd wringt bij het Vlaamse Volkje: angst. Angst dat ze plots overwoekerd zullen zijn door die boosaardige Franstaligen.
De multiculturele samenleving heeft nog heel wat afstand af te leggen voor ze een feit wordt in arm Vlaanderen. Want zelfs franstalige Belgen, EU-burgers met een Belgisch paspoort zijn dat, kunnen ze niet verdragen.
Dat de helft van Tervuren bijvoorbeeld Engels spreekt is dan wonderlijk weer geen probleem.
Ach, ik ben blij dat ik in Brussel ben gaan wonen. En al zal de Vlaamse bekrompenheid altijd wel ergens in me aanwezig blijven, ik blijf me er tegen verzetten...