De Standaard: uw rioolblad

Ik was eigenlijk niet van plan om deze week te bloggen: afkicken van Berlijn, weet je wel. Maar wat de Standaard gisteren schreef over Tom Gernaey was zó over de schreef, dat ik dit gewoon moest schrijven.
Tom zou sinds 1997 kinderporno dowloaden. Ok, het is een strafbaar feit, dat ik niet wil bagateliseren. Maar sinds wanneer zetten we dan iemand die onder verdenking staat in een lopend onderzoek met naam en voornaam en een leuke foto in de krant? De vermelding "Tom was een militant homo" was zelfs niet gewoon over de schreef, het was erg laag. Waarom worden die twee dingen in verband gebracht?
Ik zeg niks over de schuld of de onschuld van Tom, maar dit is een rechtstaat niet waardig. Welke vuile flik heeft uit de biecht geklapt? Want zolang een onderzoek loopt lijkt het me bizar dat zoiets uitlekt.
Anyway, ik heb te doen met Tom. (Jaja, laat de hate-mail maar komen). Als hij immers pedoseksueel zou zijn (let op de voorwaardelijke wijs), dan heeft hij zo ongeveer de moeilijkste -correctie- meest onmogelijke vorm van seksuele geaardheid. Want hoe je het ook draait of keert, het is een seksuele voorkeur. Een onmogelijke, dat wel, want veertien-jarigen zie ik nog niet zo direct met seks omgaan. Maar bon, het is erg pijnlijk natuurlijk, want hij moet ervoor psychiatrische hulp zoeken. Het doet me denken aan wat men met homo's deed vijftig jaar geleden. Toen was dat ook nog een ziekte.
Moeten we het dan aanvaarden? Neen, natuurlijk niet, maar het zou nuttig zijn om er even over na te denken. Sommige hetero's hebben het immers erg moeilijk om buiten hun vertrouwde wereldje te denken (don't worry, homo's ook). Beeld je gewoonweg in dat je op kinderen zou vallen. Het moet zo ongeveer het ergste zijn wat je kan overkomen.
En ik wens het niemand toe. En ik wens niemand een publieke steniging toe, zoals de Standaard met Tom Gernaey doet. Het is schaamtelijk.
En voor alle duidelijkheid: ik val op volwassen mannen. Vooraleer iemand weer homo en pedo door elkaar haalt.

Berlin

Vanaf overmorgen voor een weekje in Berlijn. Er zal dus nog minder te lezen zijn hier, dan de afgelopen week al het geval was. But I'll be back.