Pink bubbles
Cecil's Sprocket Holes
Story of my life
maandag, januari 30, 2006
Wie tragisch!
Er uit zien als een jannet en het niet zijn... Ocharme. Wat een pretentie btw... Als ik me goed herinner is zijn anti-jannetteshowtje op het ijs geëindigd, niet? Gelukkig vindt hij zichzelf érg leuk.
Hypocrisie
We hadden de Palestijnen er eigenlijk ook moeten bijvertellen op wie ze moesten stemmen. Want nu ze op de "verkeerde" partij gestemd hebben blijkt niemand nog met hen te willen samenwerken. Misschien hadden we beter meteen een dictatuur geïnstalleerd.
vrijdag, januari 27, 2006
La Manufacture
Vanmiddag gaan lunchen in "La Manufacture", een voormalig atelier van handtassenfabrikant Delvaux, en vlak bij de (onze) deur.
We kozen voor de lunch aan 14 Euro. Er werd ons "Hachis Parmentier aux Olives" en "Filet de Merlan à la Normande" geserveerd. Als nagerecht namen we een Tarte Tatin, een peer in rode wijn, en een parfait van chocolade (We waren met z'n vieren, vooraleer u ons van een schranspartij verdenkt). Alles was erg verzorgd en het restaurant is, ondanks zijn grote oppervlakte, toch erg aangenaam vertoeven.
Interieur: 8/10
Eten: 9/10
Bediening: 9/10
En total: 8/10. Een erg aangenaam restaurant dat ondanks zijn grootte geen "fabrieksvoer" opdient. De gerechten waren erg lekker en verzorgd en de lunchformule is dan ook een echte aanrader. Enkele minpuntjes: de pasta was wat overgaar en de Tatin was (zoals vaak) niet echt een Tatin (maar wel erg lekker).
Allen daarheen!
donderdag, januari 26, 2006
Gemeenschap
Mijn eerste verjaardagscadeautje is al binnen: 25 Euro voor de Vlaamse Zorgverzekering. Die ik mag betalen, niet "moet". Want ik woon in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
Wat een onnozele cirque eigenlijk... In Brussel hangt alles af van de taal die je spreekt. Er zijn dan ook twee Gemeenschapscommissies: de Vlaamse en de Franse. O ja, en ook de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. En waar is de Brusselse Gemeenschapscommissie? Er wordt altijd van uitgegaan dat er maar drie gemeenschappen zijn in België: de Franse, Vlaamse en Duitse. En dat terwijl er één miljoen mensen in de hoofdstad wonen. Ik wil niet telkens moeten kiezen of ik Vlaams of Frans(talig) wil zijn. Ik voel me met geen van beiden (nog) verbonden (misschien met de één nog meer dan met de andere).
Waarom blijft men ontkennen dat Brussel een eigen identiteit heeft? Het was misschien de natte droom van Vandebrande in de tijd, maar de staatshervormingen vind ik dikke shit. Nu hebben we elvendertig bestuursorganen en alles loopt moeilijk. Vroeger was er één bestuursorgaan, en ik vind dat de regio's daar perfect konden in worden geïntegreerd. Maar bon...
Anyway, ik hoor er al een paar roepen: splitsen die handel! Doe gerust, maar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hoeft dan wel Vlaanderen en Wallonië niet meer. Dan kunnen we meteen de Gemeenschapscommissies naar de prullenbak verwijzen. En kunnen ze hun Vlaamse Zorgverzekering in hun *** steken.
vrijdag, januari 20, 2006
Good luck!
Six Flags Inc., the theme park operator controlled by Redskins owner Daniel M. Snyder, has hired a former top executive for Euro Disney SAS to take charge of the company's finances, completing a management overhaul that included replacement of the entire board of directors. (uit Washington Post)
Waarom kom ik niet meer bij van het lachen?
woensdag, januari 18, 2006
vrijdag, januari 13, 2006
Welcome to The Twilight Zone!
Al is dat nog niet voor morgen. Erg lang zal het echter niet meer duren, gezien ze dit gedrocht op twee weken uit de grond hebben gestampt. Medio 2007 is het af! Can't wait...
maandag, januari 09, 2006
Vuile fascist!
Het zijn scheldwoorden die ik nogal dikwijls in de mond neem. Maar nog nooit heb ik het op iemands voorhoofd willen schilderen. Behalve van Patrick Dewael. Omdat het nodig is. Hij probeert zich immers als een humaan mens voor te doen. En mijn opschrift zou meteen duidelijk maken dat hij het niet is.
Welke verborgen agenda heeft die man eigenlijk? Zijn operatie "Pest-immigranten-zonder-geld" loopt nu alweer een tijdje, maar nu gaat hij nog een stapje verder. Hij waarschuwt duidelijk dat illigalen (wat een woord) helpen strafbaar is. Dat is de wet. Niet waar Patrick, vraag het maar aan Greet, dat is de wet niet. Uit humanitaire overwegingen mag je wél anders-legalen helpen. Dus steek je fascisme niet weg achter de wet.
Dewael begint meer en meer op een illegalen-jager te lijken, zoals er vroeger communisten-jagers waren en nog iets vroeger joden-jagers. Het is een onmenselijke uitspraak die leidt tot onmenselijke daden. Mijn conclusie is dan ook dat Patrick een onmens moet zijn, en de VLD een onmenselijke partij. De partij die ook tegen het registreren van buitenlandse villa's is, omdat dat alleen de kleine gepensioneerde treft (met een villa in Frankrijk dan wel - bij de VLD is klein relatief). Mijn voeten, dura lex, sed lex, zeker? En dat is nu wel eens de wet Patrick.
Ach VLD, partij van 4x4's, te snel rijden en golfpartijtjes. En nu ook puur fascisme. Maar we staan van niks meer te kijken...
zaterdag, januari 07, 2006
Bart Brusseleers
Ach ja, hij kan het zelf niet helpen natuurlijk dat Natalia het grootste is wat hij ooit gecreëerd heeft. Natalia, u weet wel, de Kempense Koe die tegenwoordig met de afgeschreven Pointer Sisters het sportpaleis doet vollopen. Dat sportpaleis begint zo een beetje een barometer te worden van de Vlaamsche Goede Smaak. Bart - ik wil met BMG niet bij Sony! - Brusseleers voelt er zich persoonlijk verantwoordelijk voor en ik acht hem er verantwoordelijk voor. Of heb ik het mis met Natalia?
Immers, dixit Brusseleers:"En ten derde natuurlijk Natalia zelf, zonder twijfel de hardst werkende vrouw in de Vlaamse showbizz. Zingen is niet achter een micro staan en knipogen naar de camera. Neen, het is een vak. Natalia zit elke dag in de fitness. Ze weet wat ze moet doen voor haar carrière." (uit: de Standaard)
Het kind zit elke dag in de fitness! Daarom is het zo'n goeie artieste! Madonna zit ook elke dag in de fitness! Zie ik daar een link? Ik koop me direct zo'n Passage-overlijdens-abonnement! Showbizz (en sportpaleis): here I come!
vrijdag, januari 06, 2006
bxl à manger
Gezien het bloggen de laatste tijd wat magertjes uitviel en maatschappelijke problemen minder interessant zijn voor de blogcommunity dan hoeveel we wegen, met wie we nu weer overhoop liggen etc.... heb ik besloten om het over een andere boeg te gooien.
Er komen een aantal rubrieken. De eerste is "bxl à manger". Gezien we van eten een hobby hebben gemaakt (neen, op deze blog geen dieettips of schokkende gewichtsproblematiek) dachten we dat het misschien interessant was om een soort restaurant reviews te schrijven.
Geen Michelin of Gault Millau, maar een simpele bespreking van wat we gezien, gehoord en vooral gesmaakt hebben. Zonder veel tralala en eerlijk. Hieronder vind je de eerste bespreking.
A la recherche du temps perdu
In het eerste deel van deze nieuwe rubriek gaan we naar "A la recherche du temps perdu". A la recherche du temps perdu ligt in de wat vergeten Lombardstraat, op vijf minuutjes van het centraal station en de grote markt.
Het restaurant is aan de kleine kant en het interieur is aan de kitscherige kant. De bediening is vlot twee (drie? vier?) talig en was zeer correct.
We kozen voor het viergangen-menu en kregen achtereenvolgens een combinatie van geroosterde zalm met zalmtartaar, een taartje van sint-jacobsnootjes met boschampignons, eend met savooikool en geroosterde ananas met vanille-ijs. Het was de-li-cieus. Het dessert viel misschien wat magertjes uit, maar gezien het feit dat we dan al drie gangen achter de kiezen hadden, vonden we dit niet erg.
Afsluiten met een munttheetje was er niet bij, want "de kuisvrouw heeft de thee om zeep geholpen". Letterlijk waarschijnlijk. We kregen echter nog een heerlijke capucino om alles wat te laten bezinken.
Interieur: 7/10
Eten: 9/10
Bediening: 9/10
En total: 8/10. Het kader is niet echt onze dada, maar het restaurant is erg gezellig, hoewel er maar twee tafeltjes bezet waren. Het eten is erg lekker en kwalitatief zeer goed. Verwacht geen technische hoogstandjes maar een degelijke keuken. De bediening was erg correct, zonder al te veel chichi. De sfeer is vrij casual, dus je moet zeker geen pak aan. We aten de viergangen menu van 44 Euro en dronken daarbij een heerlijke fles rode Sancerre van 26 Euro. Het aperitief (champagne met grand marnier en wat frambozenlikeur) mocht er ook best zijn.
Een aanrader!